Беларусь ХХІ: Статкевіч — уплыў асобы на падзеі. Піша Севярын Квяткоўскі

Але беларусы замежжа пакуль прайграюць у інфармацыйнай бітве, бо ніхто не хоча ўслых выразна гучна прамовіць, што Беларусь ужо ў вайне. І трэба мысліць і дзейнічаць згодна ваеннага часу.

Вяртаючыся ў кірунку дому, і ведаючы, што будзе зноў затрыманы, Мікола Статкевіч не толькі следаў свайму ўнутранаму кодэксу, адточанаму за тры з лішкам дзесяцігоддзі грамадска-палітычнай дзейнасці. Мікалай Статкевіч прабіў у бураломе лукашэнкаўскіх паняццяў новую сцяжынку для будучых перамоўнікаў "Памілаванне — гэта памілаванне, ці штосьці іншае містар Люкашенко?"

Навошта захаду беларусы?

Уявіце сабе вулкан едкай атруты, лава павольна паўзе, але каб спыніць яе, трэба рызыкнуць сваім ладам, сваім спакоем, сваім уяўленнем пра сябе як дабрапарадачных абывацеляў, якія за ўсё добрае супраць усяго кепскага.

Дапамагаючы беларусам, любы заходні чалавек дорыць сабе шанец, ці ілюзію шанцу, што лава крамлёўскай атруты не падпаўзе да ягонага еўрапейскага дому. Бо беларуская рэвалюцыя не спынілася, яна на паўзе. Але трэба дапамагаць беларусам, бо само па сабе ў ХХІ стагоддзі нічога не існуе. Усё і ўсе ўзаемазвязаныя.