Як у Варшаве прайшоў марш “Не мой выбар” — фотарэпартаж
Беларусы ў Варшаве прыйшлі на марш "Не мой выбар", каб нагадаць пра фальсіфікацыі прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі / Янка Рэн
У нядзелю, 26 студзеня, беларусы Варшавы і прадстаўнікі дэмакратычных сілаў зладзілі марш "Не мой выбар".
Падчас яго людзі, трымаючы 250-метровы бел-чырвоны-белы сцяг, прайшлі праз гістарычны цэнтр горада: ад плошчы Трох Крыжоў, праз помнік Каперніку і да Замкавай плошчы.
Падчас падзеі гучалі прамовы ад Святланы Ціханоўскай, Паўла Латушкі, ксяндза Вячаслава Барка і іншых публічных асоб. Удзельнікі маршу скандавалі лозунгі пра “бязвыбары”, катаванні палітвязняў у турмах і знішчэнне незалежнасці краіны.
Шэраг удзельнікаў падзяліўся з Еўрарадыё сваімі эмоцыямі і думкамі наконт падзеі.
“Трэба выходзіць, трэба казаць пра тое, што мы ёсць, трэба не баяцца за сённяшні дзень, бо апошнім часам было шмат пагрозаў з боку рэжыму. Мне падаецца, што трэба выходзіць, бо ў нас ёсць такая магчымасць, а ў людзей у Беларусі — няма”, — сказаў удзельнік акцыі Макар, адказваючы на пытанне, чаму сёння прышоў на марш.
І дадаў, што “тыя, хто пабачыць [марш], зразумеюць, што нічога не скончана, ніякія “старонкі” не перагорнутыя і мы працягваем змагацца за нашую будучыню”.
На маршы сярод іншых прысутнічала былая палітзняволеная Ірына Шчасная.
“Я сюды прыйшла не таму, што сёння адбываюцца нейкія выбары. Іх няма ў краіне з 1995 года, пасля першага так званага рэферэндуму — усё. Я тут, каб дзяўчат сваіх пабачыць, з якімі сядзелі, сяброў, якіх не бачыла з 2020 года і раней. Проста адчуць атмасферу свабоды. Проста памарыць, каб тое самае адбывалася ў Мінску, каб людзі спакойна хадзілі па горадзе, нікога не баяліся і былі гаспадарамі на сваёй зямлі. Цяпер мы, вядома, у Польшчы, але я веру, што будзе і наш час, калі мы вернемся дадому. Галоўнае — не страчваць надзеі і дбаць пра тое, што адбываецца на нашай Радзіме, дбаць пра людзей, якія цяпер у закладніках у гэтага рэжыму”, — падзялілася яна.
Іншая ўдзельніца акцыі, Алена, звярнула ўвагу на тое, што людзей няшмат, але, паводле яе, гэта было чакана.
“За пяць гадоў усе вельмі моцна стаміліся. А для мяне гэта важна: рабіць нешта, калі ўсе стаміліся. Я адразу зразумела, што гэта не спрынт, а марафон. Для мяне было важна сёння прыйсці падтрымаць. Людзей не так многа, не тысячы. Не таму, што яны “перагарнулі старонку”: яны стомленыя, хочуць будаваць сваё жыццё. Я ўпэўненая, што нешта атрымаецца, бо нам трэба дзяўбаць і маленькімі крокамі ісці да сваёй мэты”, — сказала беларуска.
Для Алены марш таксама стаў нагодай пабачыць суайчыннікаў і нагадаць пра сітуацыю ў краіне.
“Я не хачу згадваць гэтыя выбары. Сёння для мяне нагода зноў сабрацца з беларусамі, каб паказаць сусветнаму грамадству, што беларусы ўсё яшчэ супраць Лукашэнкі, што яны хочуць у сваю краіну, што яны падтрымліваюць палітвязняў, — гэта для мяне важна”, — сказала Алена.
