— Згодна з Крымінальным кодэксам, памілаванне — гэта пазбаўленне ўсіх відаў пакарання і выхад на свабоду. Трохі іншы артыкул — калі чалавеку змяняюць, напрыклад, строгі рэжым на звычайны ці звычайны на хатні арышт, як было ў Іллі Салея. Але мы пра такое рашэнне суда (пра змены рэжыма на больш лёгкі) не ведалі, мы ведалі пра памілаванне.
Памілаванне не прадугледжвае магчымасці пакарання. Гэта не ўмоўны тэрмін, калі чалавек, выходзячы на волю, пад умовай добрых паводзінаў застаецца на волі, а калі здзяйсняе новае злачынства — вяртаецца за краты і адбывае тэрмін. Пры памілаванні ўмоўнага тэрміну няма.
Больш за тое, у тым, што адбываецца, мы бачым парушэнні заканадаўства з боку ўлад. Па-першае, тое, што некаторых палітвязняў пазбаўляюць пашпартоў — гэта злоўжыванне службовымі паўнамоцтвамі. Па-другое, калі чалавека невядомыя людзі вывозяць у невядомым кірунку — гэта падобна да выкрадання.
Лукашэнка прызнаецца, што Статкевіч у Беларусі. Калі ён сядзіць у турме, гіпатэтычна рэжым можа сфальсіфікаваць новыя крымінальныя справы, бо і папярэдня справы таксама былі сфальсіфікаваныя, а людзі не рабілі ніякіх злачынстваў.
Зноў жа, з пункту гледжання заканадаўства, грамадзяніну Беларусі, у якога сілавікі, перавышаючы свае службовыя паўнамоцтвы, адабралі пашпарт і якога выкінулі за мяжу, ніхто не можа забараніць вярнуцца ў краіну. Ён не перастае быць грамадзянінам Беларусі.
У Крымінальным кодэксе ёсць такая мера, як забарона на пакіданне краіны на перыяд следства — каб чалавек не ўцёк. Але такой меры, як уезд у краіну, — няма.
Калі падсумаваць, усё, што робяць дзеючыя ўлады Беларусі сёння, забіраючы пашпарты і вывозячы людзей з краіны, можна дэ факта назваць пазбаўленнем грамадзянства.
Бо грамадзянства — гэта магчымасць уязджаць у краіну, жыць у ёй, карыстацца палітычнымі правамі — галасаваць. Калі ты жывеш за мяжой і не маеш адпаведных дакументаў, ты пазбаўлены гэтых правоў — і гэта натуральна, калі ты не грамадзянін краіны.
Але тут мы бачым, што Лукашэнка дэ факта пазбаўляе грамадзянства цэлую кагорту людзей, якія з’яўляюцца ягонымі палітычнымі супернікамі. І справа не толькі ў палітвязнях, бо ён стварае перашкоды атрымліваць пашпарты і тым, хто сёння жыве за мяжой і ў каго скончыліся тэрміны дзеяння старых дакументаў.
У палітвязняў ён забірае пашпарты фізічна і забараняе вяртацца ў Беларусь пад страхам новых пакаранняў, пра што адкрыта гавораць прапагандысты. Пры гэтым падставаў для новых пакаранняў у людзей, якіх толькі што нібыта памілавалі, відавочна няма.
Напрыклад, мы не бачым, што Мікалай Статкевіч зрабіў нейкае злачынства пасля выхаду з турмы, але відавочна, што ён не рабіў іх і раней. Таму з пункту гледжання заканадаўства, у дачыненні да Статкевіча мы бачым злоўжыванне службовымі паўнамоцтвамі і дзеянні, якія нагадваюць выкраданне — дакладных звестак пра тое, дзе менавіта знаходзіцца палітык, дагэтуль няма.
