Іпэшнікі дабраліся да Сіліконавай даліны
Еўрарадыё адшукала двух... іпэшнікаў сярод 109 рэзідэнтаў беларускага Парку высокіх тэхналогій.
Яны самыя сапраўдныя ІП. Каб стаць рэзідэнтам Парку, айцішнік Сяргей Арлоў патраціў каля двух месяцаў, яму прыйшлося выступаць перад старшынёй Акадэміі навук:
“Асноўнае патрабаванне, каб тваё праграмнае забеспячэнне было навукаёмістае, карыснае і запатрабаванае для заходняга заказчыка. Стоячы ў зале перад навукоўцамі, перад старшынёй Акадэміі навук, адказваць на пытанні — гэта складана”, — тлумачыць Еўрарадыё Сяргей Арлоў, адзін з двух рэзідэнтаў Парку высокіх тэхналогій, які зарэгістраваны як ІП.
І гэта на 109 рэзідэнтаў-кампаній. Чаму ж у Парку так мала індывідуальных прадпрымальнікаў?
“Традыцыйны рынак IT у нас — гэта афшорнае праграмаванне [софт на замову. — заўв. Еўрарадыё]. І няма кампаніі, якая б выпускала свой софт на продаж. Калі толькі для ўнутраных мэтаў. А мая спецыфіка — гэта софт на продаж. Прасоўваць яго на рынак складана. Прыбыткі тут невялікія, але адчуваеш сябе незалежным ад заказчыка”, — пералічвае плюсы такой працы Сяргей Арлоў.
Сяргей прадае замежнікам сваю праграму, якая вылічвае ўстойлівасць будынкаў. Купляюць!
“Праграмы, якія дапамагаюць змадэляваць паводзіны рэальных будаўнічых канструкцый стрыжнёвага тыпу”, — даводзіць IT-іпэшнік.
Набыць такую праграму можа як і буйная фірма ў Францыі, так і асобны чалавек, які проста вывучае гэтую тэму. Але з рэкламай… праблемы.
“Важную ролю грае маркетынг, прамоўшн. Гэтага не хапае, бо адзін не знойдзеш, як ушчыкнуць кліента за тое, што яму цікава”, — гаворыць Сяргей.
Парк высокіх тэхналогій грошы на праекты не дае. Але ёсць бонусы: зніжаны падатак у 9%, міжнародныя форумы і статус рэзідэнта Парку.
“IT-праекты вымагаюць шмат рэсурсаў, і ў адзіночку яны не распрацоўваюцца. Праекты робяцца камандамі, таму большасць — гэта аб’яднанне кампаній. Ёсць толькі некалькі прыкладаў, калі прадукт распрацавалі ў адзіночку і яго ж прадаюць”, — кажуць Еўрарадыё ў адміністрацыі Парку высокіх тэхналогіяў.
Фота: us.123rf.com
